Entremeses
E mirarémo-las ondas! Once cantigas do mar de Vigo. Mendinho, Martín Códax e Joan de Cangas. En edición de Xosé María Álvarez Cáccamo e Xosé María Álvarez Blázquez. Espiral Maior poesía, 1998.
i é que un entremés clásico, digamos un pouquiño xamón da casa ou un anaco de boa empanada, é agoiro e sinal de bó xantar. Así que o noso primeiro entremés propónvos emoción medieval intacta, "Eno sagrado en Vigo/ bailava corpo velido/ Amor ei!"
Primeiros pratos
A Cociña do verán. Receitario estacional da cociña galega. Pepe Iglesias. Xerais, 1995
Que sepan os que non son moi afeizoados/as a cociñar, que con este libro saciaránse só con ver as fotos. Todo apetitoso, algunhas elaboradas de mais, pero en calquera caso probade a levalo prá casa e variar un pouquiño as receitas. Lembrámosvos que hai que devolver todos os libros en perfecto estado, así que non o traiades con lamparóns de graxa
Segundos pratos
Chandrexa de Queixa, patrimonio natural. Luis José Míguez Rodríguez. Deputación de Ourense, 2010, 414 pp. Arrecende a novo, recén publicado ofrecémosvos este volume sobre a Serra de Queixa. É un segundo prato con sustancia e alimento, así que preparádevos para un texto algo árido pero con moitísima información. Destacan os datos climáticos e desde logo as fotografías e información botánicas. Tédeo en conta.
El monasterio Santa María la Real de Oseira. Economía y contabilidad monásticas en la transición del antiguo al nuevo régimen. Dolores Rivero Fdez et al. , Deputación de Ourense, 2005, 189 pp. Mágoa que as autoras, na súa maioría mulleres, decidiran comezar as súas investigacións sobre contabilidade e economías monásticas a partir dos rexistros conservados en Oseira e non na Ribeira Sacra, aínda así resulta moi interesante. A maioría dos rexistros son dos séculos XVII-XIX, e detallan ingresos e gastos en centeo, trigo, viño, contabilidade dos fornos, etc. Para imaxinarse con mais detalle a vida monacal.
Menú infantil
O libro dos Porcos, de Anthony Browne, editado por Kalandraka. Sin límite de edade. Deseñado para mais agobiadas polas tarefas e a pouca axuda, ou para nenos e maridos que non consideran que haxa que axudar moito na casa.... Porque desto sempre nos fai falta
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario